το γεγονός και μόνο ότι οι μισοί παίκτες κάθε ομάδας δεν μπορούν να κάνουν πάνω από δυο πράγματα στην επίθεση είναι οπισθοδρομικό για το σπορ.
Καλημέρες,
το αυτό. Η εντύπωση που είχα πάντοτε είναι ότι έχουν μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων εκεί. Την δίνουν την πρωτοβουλία στους παίκτες. Εδώ στην Ευρώπη και ειδικά στην Ελλάδα υπάρχει μεγάλη πειθαρχία και πίστη στο πλάνο του προπονητή κι αυτό ξεκινάει ή έστω ξεκινούσε από τα παιδικά και τα εφηβικά τμήματα. Έχω την αίσθηση ότι οι παίκτες στην Ευρώπη είναι λιγότερο aggressive από όσο θα έπρεπε, aggressive σε ότι έχει να κάνει με το σκοράρισμα. Η Ζαλγκίρις το 1999 το άλλαξε αυτό και την θυμόμαστε όλοι. Ο Κοκόσκοφ το έκανε αυτό πέρσι με την Σλοβενία και άρεσε όπως άρεσε πολύ και η Λετονία.
Ο (κάθε) Λάσο που γουστάρει να κοροϊδεύει ο εμετικός πλέον ελληνικός μπασκετικός τύπος, έχει προοδεύσει πολύ με τα χρόνια κάτι που οι δικοί μας "σκεπτόμενοι" δεν έχουνε κάνει.
Ο Λάσο απέναντι και στον ΠΑΟ και στη Φενέρ έκανε κάτι που πέρασε μάλλον στα ψιλά. Δεν έφαγε άλλει ουπς καρφώματα στα πικ εν ρολ. Γκιστ και Βέσελυ άφαντοι απέναντί του επιθετικά. Έβγαλε άμυνες η Ρεάλ.
ΤΣΣΚΑΣίγουρα μιλάμε για ομάδα με ψυχολογικό μειονέκτημα. Σϋμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση. Ουσιαστικά μιλάμε για μια ομάδα που κερδίζει κάθε χρόνο το πρωτάθλημα στην χώρα της, που κάνει το καλύτερο ρεκόρ στην κανονική περίοδο, που έχει ακριβό μπάτζετ και κατεβαίνει με στόχο την Ευρωλίγκα. Όταν έρχεται η ώρα του final 4 σου αφήνουν μια γεύση ότι έχουν έρθει για να μην χάσουν και όχι για να κερδίσουν. Και τώρα που είναι η πραγματικά μεγάλη τους ευκαιρία να ταπεινωθούν και να κερδίσουν πράγματα από αυτή την εμπειρία, θα αλλάξουν προπονητή και φτου κι από την αρχή. Πάντως χωρίς Ντε Κολό σε καλή κατάσταση και τον Ροντρίγκεθ μπλοκαρισμένο δεν γινόταν.
Στεναχωριέμαι για τον Ιτούδη. Βγήκε ο Πρόεδρος τους και δήλωσε ότι δεν είναι ευχαριστημένος από την φετινή σεζόν.
ΖαγκίριςΣαν να το πήραν. Πάλεψαν στον ημιτελιλό, κέρδισαν και τους Ρώσους στον μικρό τελικό. Όνειρο η χρονιά τους.Μιλάμε για ομάδα που δεν έμπαινε καν στα πλέι οφφς. Ο Σάρας κατάφερε να παίρνει πολλά από τους παίκτες του και έμοιαζαν ίσως καλύτεροι από ότι είναι. Το κακό γι αυτούς? Προβλέπω αντί να χτίζουν σαν ρόστερ και να δυναμώνουν, να χάνουν τους διακριθέντες τους. Την έγραψαν την ιστορία τους και έδωσαν χαρά στον κόσμο τους. Μπράβο τους.
ΦενέρΓια να μην ξεχνιόμαστε έχασε Μπογκντάνοβιτς και Ούντο. Και ξαναπήγε τελικό, τον 3ο σερί. Κάπου διάβασα πως οι φίλοι της Φενέρ δεν είχαν μυρωδιά από μπάσκετ όταν πήγε ο Ζοτς εκεί. Έβλεπαν παίκτη στον αιφνιδιασμό και φώναζαν οφσάιντ. Σίγουρα υπερβολή, αλλά αυτή η ομάδα μόλις έπαιξε 3ο τελικό σερί. Είναι τεράστια υπόθεση κι ας είναι οι χαμένοι του τελικού.
ΡΕΑΛΤο πρώτο της Ευρωπαϊκό μακρυά από Την Ισπανία μετά από αιώνες. Το 1995 το σήκωσε στην Σαραγόζα, το 2015 στην Μαδρίτη ενώ του χρόνου θα διεξαχθεί στην Μπασκόνια. Είχε μακράν το πληρέστερο ρόστερ και κυρίως πολλούς σκόρερ στον πάγκο. Γιουλ, Κάρολ, Ρούντι, Ράντολφ έρχονταν από τον πάγκο. Ο ΠΑΟ του 2009 που είχε ένα από τα πληρέστερα ρόστερ ever στο ΣΦ είχε Περπέρογλου και Kecman. Μιλάμε ότι αποδέσμευσαν τον Maciulis γιατί δεν χωρούσε πια στο ρόστερ με τίποτα. Το μεγάλο τους όπλο για μένα όμως ήταν ο Λάσο. Δεν είναι εύκολο να μοιράζεις ρόλους σε τέτοιο ρόστερ κι αυτό είναι το πρώτο του παράσημο. Συν την άμυνα που προείπα. Με όλους αυτούς κατάφερε και εμπιστεύτηκε από πέρσι κιόλας τον Ντόνσιτς. Οι ευεργετικές συνέπειες του να εμπιστεύεσαι έναν προπονητή και να τον στηρίζεις. Ρόστερ, ρόλοι, πλάνο.
Το μεγάλο τους ατού τελικά όμως ήταν η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ. Είχαν πολλά θέματα με τραυματισμούς μέσα στη χρονιά. Είχαν 6 ήττες σε 7 αγώνες κάποια στιγμή. Κι αυτό έγινε το ψυχολογικό τους πλεονέκτημα. Ταπεινώθηκαν ,ότι δεν γίνεται με την ΤΣΣΚΑ δηλαδή, έπαψαν να θεωρούνται μεγάλο φαβορί κι αυτό ήταν. ΠΙΣΤΗ +ΘΕΛΗΣΗ χωρίς να είσαι φαβορί. Κι αφού άντεξαν με απουσίες, στο τέλος πλήρεις είχαν ΠΙΣΤΗ.