Σε άρθρο του στο περιοδικό Paranoia (τ. 29, 2002) ο Richard Hoagland διακηρύσσει περίτρανα πως οι Δίδυμοι Πύργοι ήταν σύμβολα της Μασονικής/Ναϊτικής καταγωγής των ΗΠΑ, αφού αντιπροσωπεύουν τους πυλώνες ενός οικονομικού (τραπεζικού) συστήματος που θεμελίωσαν πρώτοι οι Ναΐτες και επέτρεψαν αργότερα στην Αμερική, να γίνει ο κολοσσός που όλοι γνωρίζουμε σήμερα.
Αναμφίβολα, η διαπίστωση αυτή εμπεριέχει πολλά διανοητικά άλματα, παρ’ όλ’ αυτά, έχει νόημα και αυτό ακριβώς είναι το παράδοξο!
Ο αριθμός 11 λοιπόν όχι μόνο συνδέεται με διάφορες εσωτερικές Παραδόσεις και εναλλακτικές μορφές σκέψης, αλλά συμβολίζει την αλλαγή, το πέρασμα, τις στήλες μιας πύλης, τους πυλώνες Ιαχείν και Μποάζ.
Είναι τυχαίο άραγε, που η ενδέκατη κάρτα της τράπουλας Ταρώ είναι η Δικαιοσύνη που με την ζυγαριά και το ξίφος της ζυγίζει τις καταστάσεις και κόβει το νήμα των εξελίξεων προσφέροντας καινούργιες ισορροπίες; Το ξέρετε, ότι το ζώδιο της συγκεκριμένης κάρτας είναι ο Ζυγός, το ζώδιο που αντιστοιχεί ακριβώς στην περίοδο της πτώσης των Πύργων;
Με βάση την παραδοσιακή αστρολογία, το ζώδιο της καταστροφής ήταν ο Παρθένος (24 Αυγούστου - 22 Σεπτεμβρίου), αλλά εξαιτίας της μετάπτωσης, της μετατόπισης δηλαδή του άξονα περιστροφή της Γης, ο Ήλιος δεν μπαίνει στο κάθε ζώδιο στις υπολογισμένες πριν από 2.000 χρόνια ημερομηνίες, αλλά στο ακριβώς προηγούμενο. Έτσι, ο Κριός γίνεται Ιχθύς, ο Ταύρος Κριός και ο Παρθένος Ζυγός!
Το 11 όμως κρύβει πολλά περισσότερα μυστήρια, διότι εμφανίζεται και σε μια άλλη κάρτα, τη 18η που παριστά τη Σελήνη να ορθώνεται πίσω ακριβώς από δυο Πύργους (ξανά συναντούμε μια αρχιτεκτονική εκδοχή του 11).
Και πραγματικά, ο μαγικός χαρακτήρας του 11 δεν είναι ηλιακός, σύμφωνα δε με τον Rudolf Steiner, το 11 είναι καταχθόνιο και σατανικό, γιατί ξεπερνάει τον αριθμό της τελειότητας (10) και ταυτόχρονα ανταποκρίνεται –όπως ακριβώς ο αριθμός 2– στο βουνό του ελλειψοειδούς φωτοστέφανου και στο εστιακό σημείο της αντιστροφής και της αντίθεσης, επειδή είναι ένα συν ένα, όπως περίπου συμβαίνει με το δυο.
Ενδιαφέρουσα τοποθέτηση, αλλά δεν νιώθω άνετα με το χαρακτηρισμό «σατανικό», καθώς είναι εύκολα παρεξηγήσιμος. Όπως και να έχει, το 11 όντως σχετίζεται με την αντίθεση και τα μυστήρια της «νύχτας», αφού είναι ο αριθμός των Κλιφώθ, του Δέντρου του Θανάτου.
Επίσης, είναι ο αριθμός του Had, έτσι όπως φανερώθηκε στο Liber Al vel Legis του Άλιστερ Κρόουλυ. Μέσω του Had εκδηλώνεται η Nu. H Nu είναι η καρδιά της Nuit. Και η Nuit είναι το σύνολο όλων των δυνατών πιθανοτήτων που εμπεριέχονται σ’ αυτό. Αυτά ισχύουν στη θεολογία του Θελήματος, με την οποία είχε άμεση σχέση ο Jack Parsons, πυραυλικός επιστήμονας, μέλος του Ordo Templi Orientis και διάσημος για το περίφημο Babalon Working που τέλεσε το 1946.
Σκοπός αυτής της εργασίας ήταν η αποκάλυψη της Πορφυρής Γυναίκας, της μαγικής συζύγου δηλαδή που χρειαζόταν ο Parsons, για να φέρει στον κόσμο ένα moonchild, ένα ανώτερο υλοποιημένο στοιχειακό. Η μετέπειτα ζωή του όμως, όπως και ο τραγικός του θάνατος, δείχνουν πως μάλλον δεν τα κατάφερε, παρ’ όλ’ αυτά, ήταν πεπεισμένος πως βίωσε μια μυστικιστική εμπειρία, την οποία και κατέθεσε στο βιβλίο Liber 49.
Σ’ αυτό μιλάει η Babalon, μια πολύπλοκη φιγούρα της Θελημικής θεολογίας, ένας «ζωντανός» φάρος στη σεφίρα Binah, που καλεί και μεταμορφώνει τους μάγους, όταν αυτοί καταφέρουν να περάσουν την Άβυσσο και να βρεθούν στην Πολιτεία των Πυραμίδων. Τι σημαίνουν όλα αυτά;
Πρόκειται για μια ημι-συμβολική κατάσταση, κατά την οποία ο μάγος αφήνει πίσω το Εγώ του, για να γεννηθεί ξανά μέσα στη μήτρα της Babalon, μια εξελικτική διεργασία που χαρακτηρίζεται ως η Νύχτα του Πάνα (Παν = Όλον). Ομολογώ, πως η σημασία όλων αυτών των εννοιών είναι κάπως λεπτή, περιγράφουν όμως την ανοδική πορεία του μύστη σε μια μικροκοσμική-μακροκοσμική κλίμακα.
Ο Marinάκης χτυπάει πάντα δυο φορές