Είναι πάντα κάπως άβολα να γίνεσαι εγωιστικός και να μιλάς για τον εαυτό σου και την ομάδα σου στην προκειμένη, αλλά όταν παίζουμε ένα παιχνίδι real time είναι λογικό το μέγεθος της προσμονής να αυξάνει την αίσθηση ικανοποίησης της επίτευξης ενός στόχου. Οπότε δικαιολογημένος και συνεχίζω. Μετά από παραπάνω από 1,5 χρόνο, η ομάδα μου πέτυχε ξανά νίκη σε επίπεδο Α1. Κι όσο μικρή κι αν είναι μια απλή νικούλα, δεν παύει να μπορεί να κρύβει μια ρομαντικότητα μέσα της. Ναι δεν πήρα και κανά πρωτάθλημα, ναι δεν πήρα κάνα κύπελλο, ναι μεθαύριο που θα ξαναχάσω και θα ξαναχάσω και θα ξαναχάσω αυτή η νίκη θα έχει ξεχαστεί μάλλον, αλλά ΣΗΜΕΡΑ η προσπάθεια συνδυάστηκε με νίκη.
Καλώς επέστρεψα σε νίκη στην Α1 !!!
ΥΓ1: το 0-22 το γλυτώσαμε, επόμενος στόχος η αποφυγή 1-21
ΥΓ2: αυτή η νίκη αφιερωμένη στον Κοτίδη για το εισαγωγικό του ποστ στο νήμα. Για την επόμενη δεν ξέρω