Τελος το Μουντομπασκετ, τελος εποχης για αυτη την Εθνικη της τελευταιας 7ετιας. Νομιζω οτι ειναι ωρα να αλλαξουμε μυαλα και να παρουσιασουμε κατι διαφορετικο που θα ειναι ταυτοχρονα κραχτης για να ξαναρθει πισω η μαγεια.
Ειδα το ματς με τους Ισπανους στο πλοιο που κατεβαινα απο Αθηνα στο Ηρακλειο. Ολοι φωναζανε για διαιτησια. Συμφωνοι, εκαναν και συνεχιζουν να κανουν λαθη, σοβαρα λαθη πολλες φορες. Αλλα πρεπει επιτελους να σταματησει αυτη η πιπιλα, γιατι δυστυχως χρησιμοποιειται για να δωθει αλλοθι σε καποιες καταστασεις. Αυτο μονο κακο κανει, κατα τη γνωμη μου παντα, γιατι κατα καποιο τροπο χειραγωγειται ο κοσμος και νομζει οτι εχουμε τη σουπερ ομαδα που της πανε κοντρα καποια "υποπτα" κεντρα...μεχρι και...μυστικες υπηρεσιες. Λυπαμαι που το λεω αλλα ο περισσοτερος κοσμος ειναι πεπεισμενος σχετικα...Ολοι οι αλλοι φταινε εκτος απο εμας.
Η Ισπανια ηταν και ειναι μια ομαδα 1 κλαση πανω απο εμας. Αυτη ειναι η αληθεια. Και αν στο Βελιγραδι το 2005 δεν ειχαν παρει στην πλακα το ματς με την Γερμανια στον ημιτελικο, δεν θα ειχαμε παρει το χρυσο ουτε εκει.
Εχουμε παιξει τοσες φορες με τους Ισπανους. Χθες ακουγα ποσο κ.λοφαρδοι ειναι στο πλοιο. Επιτελους, ας αποφασισουμε τι φταιει. Τη μια οι διαιτητες, την αλλη οτι ειναι κ.λοφαρδοι, την αλλη φταιει ο προπονητης μας, την αλλη οι παικτες...Τοσα παιχνιδια, εχουν δοκιμαστει αρκετα πραγματα απο 2 προπονητες, εναν Ελληνα και ενα Λιθουανο. Εχουν δοκιμαστει τοσες διαφορετικες πενταδες σε τοσα διαφορετικα σχηματα. Μεχρι και το πεισμα δοκιμαστηκε, πιστευω οτι οι παικτες μας χθες εκαναν μια φιλοτιμη προσπαθεια να κερδισουν για να αφιερωσουν τη νικη στο Διαμαντιδη που εφευγε. Δοκιμαστηκε ακομα να παιζουμε με τη βασικη πενταδα στο μεγαλυτερο διαστημα του αγωνα. Το αποτελεσμα συνεχως το ιδιο, ηττα.
Δεν ειναι μονιμως τυχερη η Ισπανια,ουτε φαινε μονιμως οι διαιτητες. Δεν συμμετεχουν μονο αυτοι στα παιχνιδια, συμμετεχουμε κι εμεις. Αφου λοιπον εξαλειψουμε ολους τους εξωγενεις παραγοντες, καταληγουμε οτι φταιμε εμεις. Οχι ακριβως φταιμε, απλα δεν ειμαστε ικανοι με αυτους τους παικτες που εχουμε να κερδισουμε ουτε τις ρεζερβες που εχουν. Επισης πιστευω οτι δεν μπορουμε να αντιπαραθεσουμε ουτε συστηματα και κινησεις που να αιφνιδιαζουν τον αντιπαλο.
Ψυχολογικο προβλημα υπαρχει απο τη μερια μας που τους θεωρουμε ανωτερους, αλλα αυτη ειναι τελικα η αληθεια. Σε γενικες γραμμες εχουμε αρκετα πιο στατικο μπασκετ απο τους Ισπανους.
Νομιζω οτι πρεπει να αρχισουν να δινουν ευκαιριες στους μικρους που ερχονται απο πισω, καθως και σε παιδια που για καποιο αγνωστο λογο ειναι στον παγκο αλλα δεν ακουμπουν τη μπαλα. Αν δεν γινει αυτο και συνεχισουμε με την εμμονη του μεταλλιου σε καθε διοργανωση, δεν βλεπω για πολλα χρονια να καταφερνουμε τιποτα. Το εχουμε ξανακανει αλλωστε, πρεπει να δωθει μια πιστωση χρονου και να καταλαβουμε οτι για ενα διαστημα δεν θα επιστρεφουμε με μεταλλια, ωστε στο πιο βαθυ μελλον να μπορουμε να χτυπησουμε ξανα βαθρο.