Τρυπήσαμε το... ταβάνι!Θα μας ζητήσουν λεφτά για επιδιόρθωση, αλλά χαλάλι! Η Εθνική Νέων U21 τρύπησε για ακόμη μία φορά το... ταβάνι της. "Ναι, ναι, ναι", φώναζε ο Αϊμάρ μετά τη λήξη του αγώνα με τις Philippines στο πρώτο παιχνίδι για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα U21 Δεύτερης Ευκαιρίας. Τρελά πανηγύρια από το team της U21 σε μία από τις πιο ενδιαφέρουσες και συγκλονιστικές αναμετρήσεις σ' αυτές τις κοντά 50 σεζόν που παίζω μπάζερ!
Αλλά ως πάρουμε τα πράγματα ως είθισται, δηλαδή από την αρχή. Με τις εντολές να δίνονται δευτερόλεπτα πριν την έναρξη του αγώνα και τις δύο κλήσεις εκ των δέκα τα τελευταία λεπτά! Το τακτικό κομμάτι έχει πάει σε νέο επίπεδο και όπως οι αντίπαλοι κάλεσαν την 12άδα τους λίγες ώρες πριν εμείς το πήγαμε ένα βήμα παραπάνω.
"Μπάλα" παίχτηκε και πριν το παιχνίδι
με τον αντίπαλο μάνατζερ να ζητάει αμοιβαία χαλαρή και να ξαναστέλνει, αφού δεν του απάντησα: "Καμία ανησυχία. Δεν απάντησες. Καμία ανησυχία. Κάντε αυτό που πρέπει να κάνετε κι εμείς θα κάνουμε αυτό που πρέπει να κάνουμε. Peace". Εμείς πάντως κάναμε αυτό που έπρεπε να κάνουμε ;)
Αγωνιστικά είχαμε να αντιμετωπίσουμε στα χαρτιά μία καλύτερη ομάδα. Με μεγαλύτερους μισθούς κάτι που σε αυτό το επίπεδο παίζει σημαντικό ρόλο καθότι σημαίνει λιγότερα core. Ειδικά στους ψηλούς (κλασικά). Μέχρι και ταλέντο καλέστηκε (ως εξαίρεση) ως ρεζέρβα στο βωμό της πρόκρισης.
Ο περσινός αμυντικός προσανατολισμός με γκαρντ πολυβόλα αλλά και πλήρης all around σκόρερ δεν υπάρχει φέτος.
Οι τρύπες στο αμυντικό κομμάτι θυμίζουν... ελβετικό τυρί οπότε έπρεπε να βρούμε άλλο τρόπο. Ομάδα ειδικών συνθηκών ετοιμοπόλεμη πρωταρχικά να διεκδικήσει την πρόκριση. Ακόμη και με παίκτες που μπορούν να προσφέρουν κάτι πολύ καλά κι ας υστερούν κάπου.
Κλείσαμε το ροτέισον κατεβαίνοντας με 8άδα (τρεις αλλαγές και δύο ρεζέρβες). Πρώτη περίοδος 27-23 και έκλεισε και καλά μάλιστα. Άμυνα να 'χαμε να λέγαμε. Δεύτερη περίοδος 24-19 και αυτή η άμυνα να μας σπάει τα νεύρα καθότι προσπαθήσαμε να κλείσουμε τις τρύπες με ζώνη και κλασικά κερδίσαμε τακτικά πιάνοντας το εσωτερικό μάντεμα. Το 25-26 της 3ης περιόδου δεν έδινε και πολλές ελπίδες (στο -9), καθότι μπορεί επιτέλους η επίθεση, που εκεί βασιζόμασταν, να βρήκε ρυθμό αλλά η άμυνα δεν έσφιγγε.
Κάτι έπρεπε να αλλάξει. Ξεκίνημα 4ης περιόδου και μειώνουμε στους 5, στους 4. Ωστόσο, τα ριμπάουντ να γλιστράνε, τα λάθη να μη μας αφήνουν να πλησιάσουμε παραπάνω και η διαφορά να επανέρχεται στους 8-10. Μένουν πέντε λεπτά και είμαστε πίσω 91-82. Η ήττα πιθανότατα σήμαινε και το τέλος (μόνο ο πρώτος περνάει). Η σκέψη του (ρίσκου) γιατί δεν πάτησα δυνατή περνάει από το μυαλό. Και κάπου εκεί λέω στον φροντιστή: "Το ραδιόφωνο", τρέχει και το φέρνει, "Πάτα!"
https://www.youtube.com/watch?v=9jK-NcRmVcwΆμεσο καλάθι και 91-84."Πάμε, τρεις άμυνες ακόμη και γυρνάει". Άμυνα από... ατσάλι. Το αρχικό 91-82 έχει μετατραπεί σε 91-90 και μένει ένα λεπτό! Γλίστρημα σε ριμπάουντ και λάθος πάσα δεν κοστίζουν γιατί η άμυνα γαμεί και δέρνει (με το συμπάθιο). Το χρονόμετρο λέει 32 δεύτερα. Time Out. Η μπάλα δεν πάει κοντά στη ρακέτα, αλλά λίγο πίσω από τη βολή. Ο ψηλός σηκώνεται από τα πέντε μέτρα και σκοράρει! 91-92! Είμαστε μπροστά για πρώτη φορά μετά από τα πρώτα λεπτά. Έχουμε να φάμε καλάθι πέντε λεπτά!!!!! Θα βγάλουμε και την τελευταία άμυνα;
Στα τρία δεύτερα σηκώνεται ο πρώτος τους σκόρερ και αστοχεί, αλλά η μπάλα γλιστράει! Επαναφορά, νέο τζαμπ σουτ από τα πλάγια, Άστοχο Σουτ.
Τέλος Περιόδου.
ΤΕΛΟΣ ΑΓΩΝΑ
Δεν περιγράφω άλλο.
Last edited by Aimar 21 at 11/8/2022 4:38:15 PM