Mijn excuses voor de radiostilte, door de geboorte van ons eerste kindje heb ik het kleine beetje tijd en energie die ik voor BB had in de wedstrijdvoorbereiding gestoken. Hierbij nog een recap van de 2de fase van het WK.
We wisten dat we een grote uitdaging hadden om de halve finales te bereiken, achteraf blijkt dat we 3 van de 4 wedstrijden hadden moeten winnen. Mijn hoop was dat we dit zouden kunnen bereiken door goed gebruik van enthousiasme tegen de iets sterkere teams (USA normal, Polen normal en Hong Kong normal of CT), met een TIE tegen Israel om het ENT nog op pijl te houden.
Helaas bleek de eerste wedstrijd tegen USA direct een tegenvaller ondanks een goede uitgangspositie qua tactiek. We speelden met meer inzet en een LP tegen hun 3-2 zone, en zij speelden PTB. We konden hun aanval echter niet goed afstoppen getuige hun 49,4% FG en 34-36 FT's. Onze eigen aanval liep ook prima met 48,3% FG, maar we konden de bal niet voldoende bij onze gevaarlijke centers krijgen (136,8 PP100 maar slechts 11 FGs). De rest van het team droeg ook goed bij, m.u.v. Baeke die op NT niveau moeite blijft houden met inside aanvallen. Dit i.t.t. de DBA waar hij gisteren 14 uit 17 schoot tegen in de halve finale tegen NT genoten Rooms en de Grip. Hoe dan ook, helaas geen winst in de meest kansrijke wedstrijd daarvoor.
Voor de wedstrijd tegen Israel wist ik dat ik een konijn uit de hoge hoed moest toveren, helemaal toen zij een geweldige vormupdate hadden en die van ons tegen viel. We zette alles in op outside (onze aanval en hoge OD + 3-2 zone en outside GDP), in de hoop dat als ze voor een outside aanval zouden gaan we een kans zouden hebben. We wisten dat het een pure gok zou zijn, want Israel is flexibel genoeg om elke aanval effectief in te zetten, maar dit leek onze enige kans hoe klein dan ook. We kregen een LP tegen en de kansen leken daarmee direct verkeken, maar we kwamen snel uit de startblokken en begonnen zelfs met een redelijke voorsprong. We wisten tot het eind van de wedstrijd op gelijke hoogte te blijven, maar uiteindelijk werd het kwaliteitsverschil zichtbaar en verloren we met 96-82. Waar we dit geluk tegen USA goed hadden kunnen gebruiken, was het hier tegen Israel helaas voor niets.
Tegen Polen hadden we helaas weer meer pech waar we anders wellicht nog wel een kans hadden gehad. Door de andere prioriteiten thuis was ik niet meer toegekomen om met de laatste inzichten de tactiek aan te passen naar een inside ISO, wat een stuk had kunnen schelen tegen de 2-3 zone van Polen. Hun vormen inside waren ook een stuk sterker net als bij ons, dus we hadden beiden een 2-3 zone ingesteld. Zij waren echter wel voorbereid met een alternatieve aanval (PtB), die ook nog eens buitengewoon goed liep (52,9% FG, 64,3% 3FG) ondanks de grotere nadruk op hun inside scoring en onze hoge ID en SB. Onze aanval liep daarentegen niet geheel onverwachts stuk op de klippen van de 2-3 zone, waardoor het een blowout werd in het 3de kwart. Een grote domper dat we na 3 wedstrijden nog geen W hebben kunnen toevoegen, en we daarmee vrij roemloos ten onder leken te gaan.
De laatste wedstrijd tegen Hong Kong was daarmee puur voor de eer (en de ranking), want zij waren al geplaatst en wij al uitgeschakeld, en ook al vrij zeker op de 8ste plek zouden eindigen tenzij USA dik van Duitsland zou verliezen, wat onwaarschijnlijk was gezien zij ook een CT vs TIE zouden hebben. Het bleek maar ternauwernood genoeg te zijn ondanks dat we geen lage ENT hadden en uitstekende vormen, maar een W is een W en zo konden we het seizoen toch nog op een positieve noot eindigen, zeker omdat de top 8 van het WK een topprestatie is voor een land als de onze!
Al met al kan ik tevreden terugkijken op dit seizoen, er zaten zeker weer uitschieters in de resultaten beide kanten op, met als highlight de winst op China met gelijke inzet. Daaruit blijkt weer dat alles mogelijk is in het moderne BB, en met die gedachte gaan we het volgende seizoen ook voorbereiden.
Last edited by Jeründerbar at 05/07/2023 04:29:56