Μία γλυκόπικρη γεύση αφήνει η σεζόν 59, καθώς η ομάδα έφτασε για 2η φορά στις 3 τελευταίες σεζόν σε τελικό κυπέλλου αλλά δεν κατάφερε να γευτεί τη χαρά του τίτλου. Καθοριστικό ρόλο έπαιξε το γεγονός ότι μέχρι την τελευταία εβδομάδα η ομάδα διεκδικούσε παράλληλα την 1η θέση στην κ.δ. Η κακή διαχείριση του χρόνου όμως καθώς και η απληστία (για να μείνουμε ζωντανοί στο κυνήγι 2 τίτλων) είχε αρνητικό αντίκτυπο στις αγωνιστικές καταστάσεις με αποτέλεσμα και ο τίτλος (κύπελλο) να χαθεί (παρά τις ηρωικές προσπάθειες των παικτών) αλλά και η 1η θέση στον κόκκινο όμιλο. Η επική ανατροπή στο εντός έδρας ματς με τον Νοβα (στα play off) κάπως χρύσωσε το χάπι μετά από 2 διαδοχικές ήττες (σε κύπελλο αλλά κ πρωτάθλημα στην έδρα μας, με την διαφορά μάλιστα να αγγίζει τους 40π) και μας επέτρεψε να διεκδικήσουμε με αξιώσεις την είσοδο για 1η φορά σε τελικούς Α1. Δυστυχώς εκεί, η ομάδα (έχοντας έτσι και αλλιώς πολύ δύσκολο έργο απέναντι στους Bucks) είδε τον Scura να τραυματίζεται λίγο πριν το ημίχρονο την ώρα που προηγούνταν με 15π. Μένοντας με 6 παίκτες, οι παίκτες κατέρρευσαν εξουθενωμένοι από την υπερπροσπάθεια και έτσι το όνειρο δεν πραγματοποιήθηκε.
Στα θετικά, η ομάδα σκαρφάλωσε 137 θέσεις στο παγκόσμιο ranking φτάνοντας στο ν70 και αυτό μόνο ικανοποίηση προκαλεί.
Στα αρνητικά, τα οικονομικά μας για άλλη μια σεζόν, καθώς κάθε εβδομάδα είμασταν στα κόκκινα (μείον στο ισοζύγιο) και απλά η καλή πορεία στο κύπελλο μας γλίτωσε από την χρεοκοπία.
Έτσι τίθεται για ακόμα μια σεζόν τον εναγώνιο ερώτημα προς την διοίκηση, αν η ομάδα θα κάνει ακόμα μια προσπάθεια με το υπάρχον ρόστερ (γερασμένο κατά μία χρονιά) για έναν τίτλο, ή θα επιδιώξει την οικονομική εξυγίανση.